Güçlü bir ailenin tek evladı olan genç kız, eğitimini yurt dışında tamamladıktan sonra döndüğü Türkiye’de bir çok şirketlerde üst seviye yöneticilik yaptı. Teze nazaran bir çok şirkette mesai arkadaşlarıyla yaşadığı geçimsizlik sebebiyle sık sık iş değiştirdi. İş hayatı çalkantılı giden genç bayan, tekrar teze nazaran anne ve babasını uzun yıllar ziyarete gitmedi, onların hatırını bile sormadı.
KIZLARINI VASİYETNAME İLE MİRASTAN REDDETTİLER
Mahkemenin kapısını çalan genç bayan, yurt dışında eğitimini tamamladığını, annesi ile şirket kurduklarını ve şirket müdürü olarak çalıştığını; hiçbir vakit anne ve babasını ihmal etmediğini, daima olarak ve imkanları dahilinde ilgilendiğini, bir evladın ailesine göstermiş olduğu saygıyı, sevgiyi ve itinası her vakit için gösterdiğini lisana getirdi.
Babası tarafından noterlikte düzenlenen vasiyetnamede belirtilen konuların gerçeği yansıtmadığını, annesiyle birlikte kurdukları şirketin, haber verilmeden tadilat açıklamasıyla kullanılmaz hale getirildiğini, şirketin kayıt ve muhasebe evraklarının annesi tarafından habersizce alındığı ve şirketin işleyişini imkansız hale getiren davranışlarda bulunulduğunu öne sürdü.
Hayatını devam ettirmek için arkadaşlarının dayanağını aldığını, babasıyla ile görüşmelerinin aralıklarla devam ettiğini, buna karşın annesinin, babasının mevtini gizlediğini, babasının hazırladığı vasiyetnamelerin içerik olarak mirasçılıktan çıkarmak üzere yapıldığını kaydederek, vasiyetnamenin iptaline karar verilmesini talep etti.
Davalı anne ise davacının anne ve babasına gösterdiği ilgiye yönelik olarak ileri sürdüğü argümanların, yurt içindeki ağır çalışma hayatı dışında 1998 yılına kadar geçerli olduğunu, davacının çalışma hayatı mühletince ortaklarıyla anlaşamayan, çalıştığı şirketlerde geçimsizliğinden ötürü işine son verilen birisi olduğunu lisana getirdi. Davacının babası tarafından mirasçılıktan çıkartılmasını haklı kılan tüm hukuksal nedenlerin açıkça kanıtlandığını savundu.
Mahkeme, davacının, babasının toplumsal ve ekonomik durumu itibariyle yurt dışında okutulduğunu, çok rahat bir hayat sürmesi sağlanmış olmasına karşın ticari hayattaki beklentilerinin gerçekleşmemesi üzerine ailenin yanından ayrıldığına dikkat çekti.
“BUNUN MEZAR YERİ VAR MI?”
Mahkeme kararında, “Ailesinin onaylamadığı bir evlilikten sonra boşanmış ve daha sonra nikahsız bir beraberlik içinde bulunmuş ve lakin babası tarafından diğer şahıslar aracılığıyla bulunarak hastalığı sırasında konutuna getirtilebilmiştir. Davacı miras bırakana ve öz annesine yönelik olarak ziyaret etmeme, hatırını sormama, onların ve toplumun genel kabulü dışında ailenin onurun ihlali olarak bedellendirilen nikahsız birlikte yaşama üzere hareketler yanında; ziyaret ettiğinde babasına yönelik olarak ‘bunun mezar yeri var mı?’ formunda olumsuz tabirler kullanılmak suretiyle Türk Uygar Kanununun 510. hususunda belirtilen şartların gerçekleşmesine sebep olmuştur.
Muris de bu sebeplerle davacıyı mirasçılıktan çıkarmıştır. Mirasçılıktan çıkarma sebebi olarak vasiyetnamesinde belirtilen şartların gerçekleştiği davalı tarafça ispatlandığı’ gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir” denildi. Davacı genç bayan kararı istinafa götürdü. Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi, davanın kabülüne hükmetti. Bu kere davalı kararı temyiz edince devreye Yargıtay 3. Hukuk Dairesi girdi.
KARARDA MİRASTAN REDDEDİLEBİLECEĞİ VURGULANDI
Kararda şu sözlere yer verildi:
“Davalı anne, vasiyetnamede belirtilen ıskat sebeplerini ispat etmek için şahit dinletmiştir. Davalı şahitlerinin, murisi uzun vakittir tanıdıklarını özel günlerde yanlarında olduklarını lakin davacıyı hiç yanlarında görmediklerini birinci kere duruşma salonunda gördüklerini; davacının anne babasına haber vermeden kayıplara karıştığını lisana getirmişlerdir. Davalının daha evvel kızının meskenini bilmediğini; davacının adresinin tespit edilmesinden sonra muris ve davalının bu adrese çiçek yaptırarak gittiklerini lakin davacının babasına ‘ne işiniz var niçin geldiniz’ dediğini öne sürmüşlerdir. Bir kısım şahitlerin ise murisin kızlarının olduğunu dahi bilmediğini; davacının miras bırakana ve davalı annesine karşı ilgisiz kaldığı, hastalığı ile ilgilenmediği dinlenen şahit beyanları ile sabit olmuştur.
Tersine önemli ve inandırıcı kanıt ve olaylar bulunmadıkça asıl olan şahitlerin gerçeği söylemiş olmalarıdır. Evrakta, şahitlerin gerçek olmayan olayları gerçekmiş üzere söz ettiğini kabule kâfi kanıt ve olgu da bulunmadığından şahitlerin kelamlarına kıymet vermek gerekmektedir. Bu durumda bölge adliye mahkemesince, dinlenen şahit beyanlarına nazaran, dava konusu vasiyetnameler ile mirasbırakanın davacı kızını mirastan çıkarma sebebi olarak ileri sürdüğü olayların mirasçılıktan çıkarma sebebi sayılabilecek nitelik ve nicelikte bulunduğu, kısaca davacının anne ve babası olan mirasbırakana karşı mükellef olduğu aile hukukundan doğan yükümlülüklerini büyük ve kusurlu davranışlarla yerine getirmediği gözetilerek karar verilmesi gerekirken; yanılgılı kıymetlendirme ile yazılı halde karar verilmiş olması, adap ve yasaya karşıt olup, bozmayı gerektirmiştir.
Açıklamalar ışığında somut olaya bakıldığında; mirasbırakanın, vasiyetnameler ile kendisi ile annesinin isteği dışında meskeni terk ettiği, dönmesi için haber gönderilmesine karşın gelmediği, tanımadıkları birisi ile kendisine ve annesine haber vermeden evlendiği, ağır hastalığa yakalanmasına ve haber gönderilmesine karşın bakmayacağını, ilgilenmeyeceğini, konuta gelmeyeceğini bildirdiği; bayramlarda ve öteki değerli günlerde yıllar uzunluğu meskene uğramadığı, telefonla aramadığı; boşandığı eşi ile birlikte nikahsız olarak yaşadığı, son periyotta yapılan rica ve minnetler ile zoraki meskene geldiği lakin ilgilenmediği yabancı biri üzere davrandığı; ‘yatacak mezar yeri var mı bu adamın’ dediği; kiracılara özel hayatları ve geçmiş ile ilgili birtakım şeyler anlattığı, anne babasının makûs beşerler olduğunu söylediği, bu sebeple davacının ailevi vazifelerini ağır bir formda ihlal ettiği gerekçesiyle, mirasçılıktan çıkardığı görülmektedir. Bölge Adliye Mahkemesi kararının ortadan kaldırılmasına oy birliği ile hükmedilmiştir.”
Cumhuriyet
