Elime “Âşık Kedi” diye bir kitap geçmişse ondan size bahsetmemem mümkün müdür? Kitabın çizer ve muharriri “Vahşi Kedi” kod isimli Elif Nurşad Atalay. Elif bence çok yetenekli bir ressam. İyi bir illüstratör ve masal anlatıcı. Kalın ve kuşe baskı kitap, bir tasarım ustalığı içeriyor ki yalnızca sayfa numaralarını unuttukları için eleştirebilirim, size şu kadar sayfa diyemiyorum! Âşık Kedi’de 2015-2021 ortasında çizdiği fotoğraflarla anlattığı bir masal-öykü yer alıyor. Şöyle: kedi var, kediler var. Köpek var, köpekler var. Galata, Karaköy, Bodrum, Göztepe Parkı, akvaryumdaki balıklar var. Caddebostan kıyısı, deniz, ahtapotlar var! Yırtıcı Kedi’nin umutları, endişeleri, aşkı, kâbusları, hayalleri, hayalleri var.

Muharrir çizerimiz Bayan Yanı mecmuasında 2015-16 yıllarında “İstanbul’un Yırtıcı Kedisi” başlıklı bir çizgi roman yayımlamış, sonnra bunun bir kısmını İstanbul ve İtalya’da sergilemiş, fakat öyküyü bitirmemiş. Ondan kısa episodlar da var bu kitapta.

Kitabı çok sevmemin nedeni, kavuşulamayan bir aşk kıssası dışında, daima deniz, tekne, bir kedi ve bir köpek olması, bir de yakışıklı!

Sonra aklına esiyor, kuşlar çiziyor. Papağanlar! Kedilerden vazgeçti, tekneyi ziyaret eden değişik kuşlar çiziyor! Onun sevdiği her kediyi çizmek isteyip çizemediklerine hayıflanıyor. Aslında yalnızca kedileri değil, bayanları da çok hoş, lakin çok az var bu kitapta. “En sevdiğim dostluk: Az konuşma çok irtibat. 6 yıldır tıpkı kayığa gelen leylek ile balıkçının arkadaşlığı…”

Günde 15 dakika kedi sevmek kalbinizi rahatlatıyor. Bence bir kedi için 15 dakika yetmez! İddiası müddet? 24 saat sevmek!

Senin içine süzüldüm ben, bir kapı aralığından, omurgasızlığımdan. Seni kopyaladım, bütün hücrelerimle, sen hiç dokunmasan da seninle gizlice seviştim ben! Hâlâ Seni, seni bekliyorum. Hâlâ kapıdaymışsın üzere. O denli hissediyorum! “

Cumhuriyet