SOYLU’YU DİNLEYEN CEMAAT

Oktarcılara 1999’da yapılan operasyonda, örgütün Süleyman Soylu’yu da dinlediği ortaya çıktı. Kümenin “kaset” işlerinden sorumlu olan ismi Hasan Basri Güner, 2004’te TCDD’nin en kârlı ihalelerini almıştı. İktidar yetinmedi, TCDD’yi de kümeye sundu. Oktarcıları finanse eden ve devletin merkezine taşıyan AKP, artık tekrar diğerlerini suçluyor.

Barış Terkoğlu’nun köşe yazısı:

SÜLEYMAN SOYLU’NUN TELEFONLARINI DİNLEYEN CEMAAT

Bir kocamanlar var. Bir de kodamanlar. Biz daima kocamanları konuşuyoruz. Kodamanlar ise bir arada yürümeye devam ediyor.

TCDD’ye genel müdür olarak atanan Abdülkerim Murat Atik’in Adnan Oktar’ın müridi olduğunu birinci defa burada okudunuz. Kümenin parasının da silahının da kaynağı dokümanlara nazaran, oydu.

Skandallara müdür dayanmıyordu. Atik, 10 gün sonra “görevden affını” istedi. Her şerde bir hayır vardır derler ya. Bu da bir işe yaradı. Ülkenin stratejik kurumunun aslında Adnan Oktar cemaatini finanse etmek için kullanıldığını görmüş olduk.

Hatırlayın…

Atik, genel müdür olmadan yalnızca beş ay evvel, TCDD ile 40 milyon Avro’luk özelleştirme mukavelesi imzalamıştı. Üstelik muahedeyi yapan şirketi Sun Küme, Oktar Grubu’na yönelik davada evraka girmiş, Atik’in telefonu takibe alınmıştı. Yani polisin izlediği şirkete, devlet özelleştirme ihalesi vermiş, yetmemiş sahibini TCDD’nin başına getirmişti.

LİMANI OKTARCILARA VERMİŞLER

Halbuki bu kadar değilmiş. TCDD evvelce beri Oktarcıların finans kaynağıymış.

Nasıl mı?

Hani son devirde Sedat Peker’in kelamları sayesinde limanları tartışıyoruz ya. Limanlarda yaşanan tuhaflıklar aslında çok eskiye dayanıyor. Sizi 2004 yılına götüreyim. TCDD, o yıl 15 Temmuz’da, İzmir Limanı’nın yükleme ve boşaltma işini, ihalesiz bir formda iki şirkete verdi. Bu iki şirket, Reha Denizcilik ve RADEM Lojistik’ti.

İhale olsa bu şirketler asla bu işi alamayacaktı. Zira biri 13 Temmuz, öteki 14 Temmuz’da kurulmuştu. Çiçeği burnundaki iki şirketin ortak bir noktası daha vardı. AKP’li siyasetçi Rahmi Genç, iki şirketin de ortağıydı.

Her yıl on milyonlarca dolarlık iş yapan, Türkiye’nin en kârlı limanlarından biri olan İzmir Limanı, muhakkak ki siyaset aracılığıyla, ballı mukaveleyle, 15 yıllığına “birilerine” teslim edilmişti. Liman gelirinin yüzde 80’ini şaibeli şirketin aldığı akıl almaz mukavele, o yıllarda kamuoyunu ayağa kaldırdı. İktidar sıkıştı. TCDD iptal kararı aldığını açıkladı. Rahmi Genç, Reha Denizcilik’in iştirakinden ayrıldığını açıkladı.

Ancak, mahkemeye düşen iptal davası yıllarca sürdü. 22 Ocak 2010 tarihli haberde, yılan öyküsüne dönen olay şöyle anlatılıyordu: “TCDD’nin kararı üzerine mahkemeye giden Reha Denizcilik, beş yıl sonra fesih kararını iptal ettirmeyi başardı.”

Pekala, TCDD’nin Rekabet Kurumu’nu ve Özelleştirme Yönetimi Başkanlığı’nı bile devre dışı bırakarak ihalesiz liman verdiği Reha Denizcilik’in asıl sahibi kim? Sıkıntı değil, o devrin haberlerinde bu da yazıyor: Hasan Basri Güner.

O kim mi? Daha evvel ismini bu köşede okudunuz. Abdülkerim Murat Atik’in ortağı. 1999 yılında Oktar Grubu’na yapılan operasyonda tutuklanan mürit. Güner, 2008 yılındaki son yapılan operasyondan kaçarak kurtuldu. Bugün Çin’de firari bir hayat sürüyor.

Anlatılana nazaran, İzmir ihalesi ona o denli para getirmişti ki… Güner, kümeye iki valiz dolar ile geldi.

BİLİNMEYEN ÇEKİM SORUMLUSU

Güner’in Oktar’ın müridi olduğu bâtın bir bilgi de değil. Bir vakitler onu anlatan haberler medyada yer almıştı. Lakin Güner’in kümedeki vazifesi yazılıp çizilmedi. Güner, kümede “montaj-dublaj” ya da “kaset-maset” işlerinden sorumluydu.

1999 yılındaki operasyonda, Güner’in işi şöyle anlatılıyordu:

“(Kasetler) hazırlanır. Sanık Hasan Basri Güner’e verilir. Hasan Basri Güner bu kasetleri Adnan Oktar’a teslime eder. Bu kasetler, ileride kümeden çıkmak isteyen yahut sağda solda konuşan kızlara tehdit ögesi olarak kullanılmak üzere koruma edilir.”

Güner de kendi tabirinde çektiği cinsel içerikli kasetlerin ne işe yaradığını açıkladı:

“(Adnan Hoca) bu imajların çekilmesi halinde bu bayanların aleyhimizde konuşamayacaklarını, bunları sır üzere saklayacaklarını söyledi. Bu kademede bir kardeş, düşman olduğumuz, bizi sevmeyen, bizi çekemeyen kişi yahut kümelerin da bu biçimde bilinmeyen olarak uygunsuz manzara alınmasının, bu şahısların bizim hakkımızda olumsuz kelamlarını durduracağını, konuşmaları halinde bu manzaraları kamuoyuna sunarak, ‘işte bu insan bu türlü bir insandır’ mantığını yaratıp ‘biz de o şahsın nasıl bir insan olduğunu gösterebiliriz’ dedi. Adnan Hoca onu kabul etti. Bunun üzerine benim mesleğim ve eğitim durumum elektronik ve elektrik yüksek mühendisi olduğu için bana bir grup kurmam talimatını Adnan Oktar verdi.”

Sahiden de Hasan Basri Güner’in dinleme kayıtlarında pek çok ünlü isme karşı yapılan montajlı kumpasların izleri çıktı. Kümenin gayesindeki gazeteciler ve siyasetçiler kimi bilinmeyen çekim, kimi montajlı manzaralarla kamuoyu önünde küçük düşürülüyordu. İşte bu işlerin sorumlusu Hasan Basri Güner’di.

SOYLU’NUN TELEFON KAYITLARI ÇIKTI

Bu kadar değil…

Küme bu işlerde, elindeki imkânlarla ya da telefon şirketlerindeki adamlarıyla yaptığı yasadışı dinlemeleri de kullanıyordu. Çok enteresan, 1999 yılında, kümeye yapılan operasyonda bir dizi ismin dinleme arşivi çıktı. O listede bugünün ünlü bir siyasetçisi vardı: Süleyman Soylu.

Eski Emniyet Müdürü Adil Serdar Saçan’ın imzaladığı; Mehmet Ağar, Celal Adan, Hayri Kozakçıoğlu üzere isimlerin dinleme kayıtlarının kümede yakalandığının anlatıldığı evrakta şu yazıyor: “Süleyman Soylu’ya ilişkin 23 sayfa konuşma ayrıntıları.”

Tuhaf olay bize AKP iktidarının durumunu gösteriyor…

1999 yılında Adnan Oktar Grubu’nun telefonlarını dinlediği Süleyman Soylu, bugün içişleri bakanı oldu. Ne değişiktir ki Adnan Oktar Grubu’nun en samimi olduğu, vakit zaman ziyaret ettiği, polisin operasyon yaptığı sabah bile irtibat kurduğu, Oktar’ın cezaevinden mektup yazdığı bakan da Süleyman Soylu’nun ta kendisi.

Bu tuhaf tablo içinde siyasi iktidar, dinleme, izleme, kaset işleri yapan Hasan Basri Güner’e de TCDD’nin en kârlı ihalelerini sıra dışı formda verdi. Yetmedi, TCDD ihalelerinin akabinde TCDD’yi de kümeye sundu. Bu halde Oktarcılara şahsen AKP’li siyasetçiler eliyle finansal kaynak yaratıldı. Ankara Büyükşehir Belediyesi başta olmak üzere, belediye otobüsleri reklamları bile AKP’li liderler tarafından kümeye maddi dayanak için aktarıldı. İkinci “ne istediniz de vermedik” tablosunda, Oktarcıları finanse eden ve devletin merkezine taşıyan AKP iktidarı, yıllar sonra yeniden diğerlerini suçladı. Kedicikler mahpusa doluşurken, kodamanlar işlerini yürütmeye devam etti.

Bir deniz kenarında bankta oturduk. Suya ağ atmış tekneleri izliyoruz. Su mu, çırpınan balık mı, yoksa nasırlı eller mi? Hangisi yaşadıklarımızın sorumlusu diye düşünürken arttan gemiler geçiyor. Biraz uzağa odaklansak yükün sahiplerini istemesek de göreceğiz.

Cumhuriyet