Fenerbahçe’nin genç file bekçisi Altay Bayındır, Türkiye Futbol Federasyonu’nun TamSaha mecmuasına açıklamalarda bulundu.

Futbola başlama kıssasını anlatan 22 yaşındaki file bekçisi, “Futbol oynamaya her çocuk üzere mahallede başladım. Abim Yolspor’da oynuyordu, ben de orada başladım. Aslında küçüklüğümüzden beri kimse bize bir şey demeden bir merakımız vardı futbola. Bir an evvel bir kulübün kapısından içeri girmek istiyorduk. Gereçlerin, çantaların kokusunu hala daha unutmadım. O kıyafetlerin kokusu insanı farklı bir boyuta sokuyor. İnanılmaz bir heyecan veriyor. Yolspor’a ağabeyimle gidiyordum fakat küçüktüm natürel. O yüzden de gerideydim biraz. Sonra ilgimi görünce beni de ortalarına aldılar. Kadronun maskotu üzereydim. En küçük bendim. Oyuncu olarak başladım. Mahalle ortalarında, kendi oturduğum yerde asla kaleye geçmezdim. Kalecilik bana daha uzaktı. Küçüklükte kimse kaleye geçmek istemez malum. Halı alanda bile böyleydi. Ben de bu bakış açısındaydım. Ancak iyi ki de o denli yapmışım. Zira daima ayak oyunundaydım. Bu bana çok şey kattı. Lakin okul ekibinde penaltılara kaldığımız vakit da kaleye geçiyordum. Boyum yaşıtlarıma nazaran o vakit da biraz daha uzundu. Kaleyi daha iyi kapatabiliyordum. Bir gün Yolspor’da idman yaparken, kaleci gelmemişti. Bana, ‘Altay kaleye geç’ dediler. Benim de merakım vardı açıkçası… Geçtim kaleye. İki top kurtardım, hoşuma gitti. Biraz sardı fakat ‘Hadi hocam yeter’ dedim. Tamam, hoş de kâfi yani… O vakitler çok küçüktüm. Sonraki gün egzersizde hoca tekrar kaleye geçmemi istedi. Sonra alışma sürecim oldu. Beğenmeye başladım. O egzersiz sonrası kalecilere baktım. Van der Sar’ı, Buffon’u izledim. Eldivenleri, kıyafetleri ilgimi çekti. Bakıyorsun alana 10 tane oyuncu birebir, bir tanesi farklı. Bir tanesi daha gösterişli. Sonra çabucak babama söyledim. O da sağ olsun bana eldiven aldı getirdi. Merakım daha çok arttı. Hatta annemle şöyle bir diyaloğum olmuştu, hiç unutmam onu… Annem mutfakta yemek yapıyordu, yanına gittim ve ‘Anne sana çok kıymetli bir soru soracağım’ dedim. ‘Buyur oğlum, sor’ dedi. ‘Ya ben ne yapayım? Kaleci mi olayım, oyuncu mu olayım?’ diye sordum. Annem, ‘Valla oğlum sen kaleci ol. Sen yaparsın’ dedi. Meskende de mesela yatağa filan atlıyorum. Oradan alâka kurdu sanırım. Anneler bilir, malum; hissiyatları yüksektir. Sonra eldiven filan gelince merakım çok arttı. Sonra kaleci antrenmanlarına başladım. Bursaspor’a geçtiğimde de altyapıda önemli bir eğitim aldım” diye konuştu.

“1 SAATLİK BİR ANTRENMAN SONRASINDA BU KARARI VERDİLER”

Bursaspor’daki futbol yaşantısından sonra Ankaragücü’ne transfer olmasını da anlatan Bayındır, “Çok hoş şeyler yaşadım. Birçok şeyi orada öğrendim. Çok hoş arkadaşlıklarım oldu. Yaklaşık 6 senem Bursaspor’da geçti. Altyapı tekniklerini ve öğrenilmesi gereken her şeyi orada öğrendim. Orada maçlara çıktım. Sonra o devirdeki hocalarla birtakım uyuşmazlıklar oldu. Bu hususa fazla girmek istemiyorum. Ufak bir uyuşmazlıktı aslında. O sırada Yolspor beni çağırdı. Ben de her vakit oynayabileceğim yere gitmek istiyordum. Birinci gayem oynamaktı. Yolspor’u tanıyordum. Oraya gittim. Bir müddet sonra Bursa’nın amatör kadrolarından Arabayatağı’na geçtim. Bir dönem orada oynadım. Kendimi amatör kümede geliştirdiğimi söyleyebilirim. Orası bana savaş kattı, rekabet kattı, çaba kattı. En kıymetlisi deneyim kattı. Yaşıtlarımdan büyüklerle oynamak beni çok geliştirdi. Amatörde kemik sesleri havalarda uçar. Sonra Murat Türksoy hocamız vardı Ankaragücü’nde… O beni davet etti. Tandoğan Tesisleri’nde idman yaptık. ‘Bana 1 hafta kalsın; antrenman yapsın’ demişlerdi. Birinci antrenmandan sonra, ‘Gerek yok, gidebilir’ dediler. Yani ‘Daha bakmaya gerek yok; direkt gruba gelebilir’ dediler. Hatta 1 saatlik bir egzersiz sonrasında bu kararı verdiler. Sonra ben tekrar Bursa’ya döndüm. Çok küçük yaştaydım o dönemde” tabirlerini kullandı.

“ÇOCUKKEN AÇIKÇASI ÇOK FAZLA MAÇ İZLEMİYORDUM LAKİN FENERBAHÇE’YE KARŞI BİR İLGİM VARDI”

Ankaragücü’ne transfer olduğu devirde yaşadığı zorlukları da anlatan Altay Bayındır, “Orası benim için biraz duygusaldır. Ailenden birinci defa ayrılıyor ve uzaklara gidiyorsun. Yakın bir uzaklıkta değil o zamanki şartlarda… Ankara-Bursa ortası bayağı uzaklık var. Annem duygusal, babam önemli olsa bile o da duygusal… O zamanki fikir üretim; ‘Fedakârlık yapacaksın ki karşılığını ilerleyen yıllarda alasın’ şeklindeydi. Küçüklükten beri fikrim daima böyleydi. Ankaragücü’nde çok güç günler yaşadım. Aileni özlüyorsun. Hastalanıyorsun bazen… Kendi başına bir şeyleri atlatıyorsun. Yapman gereken birtakım şeyler oluyor. Kendi iradenle çözüyor, çözümlüyorsun. Lakin bunun avantajları daha fazlaydı. En büyük avantajı, insanı genç yaşta olgunlaştırıyor. Artık bütün kararları kendin veriyorsun. Yani o aileden uzak kaldığım periyodun bana kattığı çok şey oldu… Çocukken açıkçası çok fazla maç izlemiyordum lakin Fenerbahçe’ye karşı bir ilgim vardı. Deivid’ler, Alex de Souza’lar herkesi etkiliyordu o dönem… Alex de Souza’nın kramponlarını arıyorduk o dönemde…” formunda konuştu.

“BEN MAÇI HER VAKİT MAÇTAN EVVEL OYNARIM, BAŞIMDA KURARIM”

Mesleğindeki birinci profesyonel maçını unutamadığını lisana getiren Altay, “İster istemez heyecan oluyor. Hatırlıyorum o maçı. Fedakârlık yapmışsın, ailenden uzaklaşmışsın; bir cefa var. Sefayı da yaşayabilmek için işini lâyıkıyla yapman gereken bir 90 dakika var. Gelen fırsatları iyi değerlendirmen gerekiyor ki devamını getirebilesin. Maça çok rahat çıktım. Birinci maçım olmasına karşın çok rahattım. Ben maçı her vakit maçtan evvel oynarım. Başımda kurarım. Yan top geliyor mesela, ben tutuyorum. Başımda oynuyorum. Yatakta kulaklığı takarım ve başlarım maçı oynamaya… Onun rahatlığı çok oluyor. Maça çıktığında çok rahat oluyorsun. Kurduğun konumları saha içinde de yapıyorsun. Zira saçma sapan konumları bile kafanda kuruyorsun. Mesela top ekip arkadaşına çarpıyor ve sen akside kalıyorsun… En son Galatasaray derbisinde maçtan evvel Arda abinin şutunu düşündüm. Bizim oyuncuya çarptı ve aykırıda kaldım. Orada onu düşünmemiş olsam birinci vuruş anında sola kapatıp yatsam, zıtta kalacaktım ve gol olacaktı… O konumun birebirini hayal ettim. Bu Arda abi değil de oburu da olabilirdi lakin ben o konumu hayal ettim. Kaleci son saniyeye kadar ayakta kalmalı. Bence kalecilikteki en kıymetli nokta bu… Son ana kadar ayakta kalmak. Birebiri da oldu; şükür kurtardık ve iyi bir maç oldu benim için. O konumda belimden sakatlandım” dedi.

“MUSTAFA KAPLAN HOCAM BANA ÇOK GÜVENİRDİ”

Ankaragücü’nde devrin teknik yöneticisi Mustafa Kaplan’ın kendisine daima takviye olduğunu söyleyen Altay Bayındır, “Sağ olsun o periyot Mustafa Hocamız vardı. Mustafa Kaplan Hocamızla 2. Lig’de de çalışmıştık. Bana çok güvenirdi. Güzel yahut makûs geçen her maçın akabinde bana daima takviye oldu, ardımda durdu. Ben de bu sayede özgüvenimi alana yansıtmaya çalıştım. Dediğim üzere maçı kurgulama, oynama, o baht geldiğinde heyecanı alana yansıtma vardı bende. Amatör ruhu hâlâ taşıyorum. Nerede olursam olayım o ruhu hiçbir vakit kaybetmem. Hiçbir vakit da bu ruhu kaybedeceğimi düşünmüyorum. Zira en başta işine duyduğun hürmetten geçen bir şey… Nerede olursak olalım… O yüzden çok hoş anıları yaşadım o devirde. Üstün Lig’de oynuyorsun, hayal kurmuşsun, bir yerlere gelmişsin. Lakin geldiğin hayal noktasında daha fazla hayaller biriktirmişsin. Yani ben her geldiğim noktanın üstünde hayallerle devam ederim yoluma. Hasebiyle benim çok daha fazla hayal biriktirdiğim bir dönemdi. Muhteşem Lig’de oynamaya başladım, gruba alıştım. Çok genç yaşta Ankaragücü’nde kaptan oldum. Çok hoş, tanım edilemez bir sürü histi benim için… Fenerbahçe’ye beni Ersun Yanal Hocam aldı. Beni aradı, ‘Altay seni burada görmek istiyorum. Sana güveniyorum’ dedi. Sonrasında ben de Fenerbahçe’ye gitmeyi çok istedim. Esasen çocukluktan da o his vardı. Her ekibe hürmet duyuyorum. Profesyonel fikir yapısında büyüdüm. Bütün gruplarımız ülkemizin hürmet duyulası bedelleridir. Ben de bu teklifi alınca hiç düşünmeden Ersun Hocama, ‘Tabii ki hocam’ dedim. İki kulüp birbiriyle, olması gerektiği biçimde anlaştı. Liderimiz beni aradı, ‘Altay seni Fenerbahçe istiyor. Biz olumlu bakıyoruz. Sen ne düşünüyorsun?’ diye sordu. Ben de, ‘Başkanım siz olumlu bakıyorsanız bana sormanıza bile gerek yok. Ben gidiyorum’ karşılığını verdim. O denli bir süreç oldu benim için. Çok da hoş oldu” diye konuştu.

“ELEŞTİRİ DİREKT SANA GELİR. O PSİKOLOJİYİ KALDIRMAK ÖNEMLİ”

Mental olarak dayanak aldığını da aktaran Altay Bayındır, “Şöyle söyleyeyim; Ankaragücü dönemlerimde daima bugünleri düşündüm. Bugünlere gelebileceğimi, esasen gerçek fikir yapısında devam edersem bugünlerin ötesine de geçebileceğimi düşündüm. O kanılarım de o vakit bende oluştu. Bu benim için çok büyük avantajdı. Mental olarak aldığım takviyeler ya da bugüne geldiğimde yaşayacaklarımın o günden öngörüsü üzere de diyebilirim. Ben bunu düşünüyordum. O periyotta şöyle düşünüyordum… Büyük bir topluluğa gittiğinde, oynamaya başladığında çok büyük bir topluluğun sorumluluğunu alıyorsun. Hem yaşın genç hem de kalecisin ve en ufak bir yanılgıda direkt hedefsin. Yabancı oyuncular malûm tenkit konusunda bizden daha sıkıntısızdır. Eleştirilmezler. Ancak tenkit direkt sana gelir. O psikolojiyi kaldırmak değerli. Her vakit dümdüz gitmiyor hayat. Yokuşu da direkt çıkmıyorsun. Bir sağa gidiyorsun, bir sola gidiyorsun, o denli çıkıyorsun. Değerli olan rotayı fazla şaşmamak. Ben o günlerden bugünleri çok fazla düşündüm. Profesyonel olduğum vakit takviye de aldım. O zamanki gelirim doğrultusunda, niyet yapısına güvendiğim şahıslardan dayanak aldım. Sağ olsunlar onlar da her vakit takviye oldular” sözlerini kullandı.

“İYİ OYNADIĞIM MAÇLARIN DEVAMINI GETİRMEK İÇİN ÇOK FAZLA ÇALIŞMAYI SÜRDÜRECEĞİM”

Fenerbahçe tarihinde Engin İpekoğlu, Rüştü Reçber, Volkan Demirel üzere kıymetli kalecilerin olduğunu belirten Altay Bayındır şöyle konuştu:

“Çok başarılı, meslekli kalecilerin isimlerini saydınız. Sahiden Fenerbahçe topluluğuna kıymet katmış isimler… Bu türlü isimlerin akabinde geliyor olmak, sahiden gurur verici. İçinde yer aldığım topluluğun, bulunduğum durumun farkına vararak, en değerlisi rehavete kapılmadan, iyi oynadığım maçların devamını getirmek için çok fazla çalışmayı sürdüreceğim. Bu mantaliteyi hiç bozmadan çalışmaya devam edeceğim. Saydığınız isimler çok bedelli. Fenerbahçe topluluğuna maddi-manevi bedel katmış kaleciler. İnşallah ben de onlar üzere olarak hatta onların da üstüne çıkarak kulübümüze gerek kupalar kazandırmak, gerek maddi ve manevi kıymetler katmak istiyorum. İnşallah bu türlü olur.”

“ÖNCELİKLİ GAYEM FENERBAHÇE TOPLULUĞUMUZA KUPALAR KAZANDIRMAK”

Altay Bayındır, “Ben daima kısa vadeli planlar yaparım. Uzun vadeli planlar başımda her vakit vardır lakin öncelikle kısa vadeyi sağlıklı bir halde dolduralım ki uzun vadeyi çıkartabilelim. Geleceğe yönelik planlarım alışılmış ki var lakin mesela ben biraz sonra çıkacağımız egzersizi düşünüyorum. Sağlam, hoş bir antrenman geçirmek istiyorum. Hoş bir meslek planına yaklaşabilmek için evvel bunları iyi aşmak gerekiyor. Öncelikli gayem Fenerbahçe topluluğumuza kupalar kazandırmak, burada şampiyonluklar yaşamak, hoş anılarıma yenilerini eklemek. Sonrasında da kulübümüze maddi-manevi bedel katmak emeliyle, liderimizin da onayıyla farklı bir kulübe gitmek ya da kulüpte kalıp başarılarıma yenilerini eklemek… Bu soruya bugünün kuralları içinde karşılık verebilirim. Lakin yarın gideceğimiz durum farklı koşulları önünüze getirebilir. Mesela şu anda Premier Lig süratli, çabuk oynanan, sert ve agresif bir lig. Benim sevdiğim bir lig… Maçlarını izlerim. Bu şu anda bu türlü. Lakin bu süreç devam edecek diye bir şey yok. O anki koşullar ne gerektiriyorsa, gitmem gerekiyorsa giderim, kalmam gerekiyorsa kalırım. Şu an benim için fikir imale, futboluma neresi uygun, nerede kendimi geliştirebilirim bunu düşünerek bir karar verebilirim. Bu izleyebileceğim bir yol olur. Lakin şu an, “Şuraya gitmek istiyorum, şu kadroda oynamak istiyorum” demem; şu anki kaidelerle söyleyeceğim bir şey olur. O vakit geldiğinde değerlendirip, sonucu daima birlikte görürüz” dedi.

“ÜLKENİN KAİDELERİNDE HERKES FİKRİNİ, YORUMUNU KATABİLİYOR”

Altay Bayındır’ın açıklamalarının devamı şöyle:

“Ben toplumsal medya ile çok uğraşan birisi değilim. Dış dünya ile çok fazla içli-dışlı değilim. Yapmam gerekenleri bilen biriyim. Dediğim üzere, hayat her vakit dört dörtlük gitmiyor. Bazen makus şeyler de olacak. Ancak biraz evvel söylediğim üzere, ben bugünlere ziyadesiyle hazırlandım. Tenkit de olacak, kasvet da olacak. Ülkenin kaidelerinde herkes fikrini, yorumunu katabiliyor. Zira biz bu türlü bir iş yapıyoruz. Bilen de konuşabiliyor, bilmeyen de… Hatta abi-kardeşiz, size ufak bir anımı da anlatayım. Bir gün AVM’de yürüyorum. Bir dükkândan yaşlı bir amca çıktı, ‘Altay’ diye seslendi. ‘Efendim abi, buyur’ dedim. ‘Sen Fenerbahçe’nin kalecisi misin?’ dedi. ‘Evet abi, buyur’ dedim. ‘Ya ben maçlarınızı izliyorum. Fenerbahçeliyim. Geriden çok pas yapıyorsunuz. Çok fazla pas yapmayın, uzun vurun’ dedi. O denli bir karşılık vermen lâzım ki… Saygını bozmamalısın, adabını bilmelisin. Kırmadan, incitmeden cevaplamalısın. Zira o da iyiliğimizi istiyor. Ben, ‘Valla abi ben buradan egzersize gideceğim. Ersun hocamla konuşurum; ona nazaran bir taktik yaparız’ dedim. O da ‘Tamam’ yaptı. Sonraki gün ben iki tane uzun top atayım, eminim ki, ‘Bak gördün mü ben demiştim’ diyecektir o abi… Yani işin esprisi herkes gerçek yahut yanlış fikir katabiliyor. O denli bir iş yapıyoruz. O yüzden kimi şeylere hazır olmak lazım. Şu an her şey iyi gidiyor, çok hoş, dört dörtlük. Lakin fazla kapılmadan, çalışarak yola devam etmek gerekiyor başarılı olabilmek için… Zira en ufak bir rehavette, ‘Ben oldum’ dediğin an çabucak başlıyorlar aşağı iple çekmeye… Bu örnekler küçükken önüme geliyordu. Açıkçası buradan berbat örneklere de teşekkür ediyorum. İsim vermeyeyim lakin berbat örnekler de çok fazla var önümüzde. Fakat onların bize kötüyü göstermesi, teşekkür edilesi bir olay… Zira onlar bize kötüyü kendileri yaşayarak gösterdiler. Biz de doğruları hakikat halde alıp, yanlışları yapmamaya çalışacağız.”

“O ARMANIN BÜNYESİNDE BİR OYUNCU OLMAK ÇOK BÜYÜK BİR GURUR”

“Öncelikle inanılmaz bir gurur veriyor. O armayı taşımak, o armanın bünyesinde bir oyuncu olmak çok büyük bir gurur. Ve çok büyük bir sorumluluk. Bu sorumlulukları da ben saha içinde de saha dışında da yerine getirmeye çalıştım. Bu aslında kendi kişiliğime alâkalı bir şey. Kendi benliğimle pekişmiş bir ortamdayım şu anda. Bu yaşta, bu türlü bir topluluğun sorumluluğunu almak, bunları yaşamak natürel ki de çok bir yük üzere görünebilir ancak gururu da bunu kaldırmanın verdiği sonuçtaki memnunluk da değişik bir durum. Süper…”

“VOLKAN HOCAMLA ARAMIZ ÇOK İYİ”

“Volkan ağabeyle, daha doğrusu Volkan hocamla aramız çok iyi. Daha çok abi-kardeş gibiyiz. Yeri geliyor sohbet ediyoruz, yeri geliyor birlikte yemek yiyoruz. Yaklaşımı pek olumlu. Bir çok deneyimi var. Yıllardır bu topluluğun içinde. Benim bazen sormam gereken şeyler olduğunda sağ olsun çabucak yardımcı oluyor. Onunla aramızdaki ilgi çok hoş. Çok memnunum bu durumdan.”

“EMRE ABİ ZATİ BÜYÜK BİR FENERBAHÇELİ”

“Emre abi zati büyük bir Fenerbahçeli. Fenerbahçe’nin çıkarları doğrultusunda elinden geleni yapıyor. Futbolculuk devriyle ilgili bir şey söylemeye gerek yok. Gerek Ulusal Ekibimiz için gerek kulüp grupları için çok fazla uğraş verdi. Şu anda da çok başarılı bir formda devam ediyor hayatına… Kendisi esasen bir efsane, bir ekol.”

“HERKES NEREDE NE YAPMASI GEREKTİĞİNİ BİLİYOR”

“Her hocanın kendine ilişkin metotları, disiplin anlayışı ve çalıştırma biçimleri var. Erol hocanın da farklı bir biçimi var. Sağ olsun abi-kardeş münasebeti içerisinde bizlerle. Ersun hocam da öyleydi. Yakın olmayı çok severdi. Doğrusu da bence bu. Sonuçta profesyoneliz. Herkes nerede ne yapması gerektiğini biliyor. Erol hocam antrenör olarak geldiği toplulukta sorumluluklarının farkında ve en iyi formda ilerliyor. İnşallah yeni gelen oyuncularla birlikte yaptığımız egzersizler sonucunda Fenerbahçe’mize yakışan bir oyun sergileriz. Herkes emek veriyor. Herkes çaba ediyor. İnşallah herkesin memnun olacağı bir dönem geçiririz.”

“SAVUNMA DÖRTLÜSÜYLE DAHA GÜZEL ANLAŞABİLEN BİR POZİSYONDAYIM ZİRA HERKES MEVKİİNDE OYNUYOR”

“Geçen sene bu bahisle alâkalı çok fazla sorun yaşadım. Sakatlıklar oldu. Dönem öncesi düşündüklerimizi dönem içinde uygulayamadık. Mevkii olmadığı halde birtakım oyuncular mecburiyetten stoperde oynadı. Burada kimseye bir hata atamaz ya da tenkit yapamazsınız. Zira mevkiinde değil. Yeri geldi orada Jailson oynadı, Gustavo oynadı, Ozan oynadı. Bu sene yenilenen bir defans dörtlüsü var. Herkes iyi niyetli. Zati Gökhan abi ile Caner abi yıllardır Türk futboluna hizmet ediyorlar. Onlar da elinden geleni yapıyorlar kadro için. Şu anda açıkçası ben savunma dörtlüsüyle daha iyi anlaşabilen bir pozisyondayım zira herkes mevkiinde oynuyor.”

“ÇOK FAZLA DA KAS KÜTLENİ ARTTIRMAMAN LÂZIM”

“Her egzersizden evvel fitness’a giriyorum. Lakin çok fazla da kas kütleni artırmaman lazım. Sonuçta biz futbolcuyuz. Güreşçi ya da dövüşçü değiliz. Estetik esnekliği bozmadan gerek saha çalışmaları, gerek dışardaki çalışmalarla hocalarımızın verdiği programlar çerçevesinde idmanlarımı sürdürüyorum.”

“MİLLİ FORMA BİR HİSTİR, HİSSİYATTIR”

“Millî forma hakkında söylenecek bir şey ne olabilir. Bence bir şey olamaz. Zira ulusal forma bir histir, hissiyattır. Kelam olarak söyleyebilecek şeylerle bitiremezsin Ulusal Takım’ı… Kelam konusu Ulusal Grup olunca benim için hiçbir yaş kategorisinin kıymeti yok. Dün U7, U19’daydım. Ümit Ulusal Kadro’nun kalesini korudum. Yarın baht geldiğinde A Ulusal Ekip’te oynarız. Değerli olan kategori değil, formada ay-yıldızın bulunması. Gerisi hikâye…”

“BEN DE KENDİ YOLUMDAN GİDİYORUM”

Cumhuriyet