ABD’li fotoğraf sanatkarı Jackie Black, ülkedeki idam cezalarına dikkat çekmek için cezaevlerinden topladığı bilgilerle kimi mahkumların ölmeden evvel istedikleri son yemeklerin birebirini hazırlayıp fotoğrafladı.

Fotoğraflar, New York Parrish Sanat Müzesi’ndeki sergileniyor.

Jackie Black5 Mayıs 1999’da idam edilen Clydell Coleman’ın son yemeği.

Black, projesinin sunumunda “İşlediğiniz ya da işlemediğiniz bir hata için idam edilmeden evvel son yemeğinizi söylemek nasıl bir his?” diye soruyor.

Jackie Black şöyle devam ediyor:

“O yemeğin başında biz oturursak tahminen nasıl bir tecrübe olduğunu anlayabiliriz. Tahminen kendi nedenlerimizi ve adalet sistemine hata ortaklığımızı sorgulayabiliriz. Tahminen o mahkumla empati kurabiliriz.”

Black, projesi kapsamında idam mahkumlarının son yemeklerinin yanı sıra, kaç yıl eğitim gördükleri ve işleriyle ilgili bilgileri ve son kelamlarını de topladı.

David Wayne Stoker

• İnfaz tarihi: 16 Haziran 1997
• Eğitim: Sekiz yıl
• Mesleği: İş makinesi operatörü/marangoz
• Son kelamları: “Kaybınız için sahiden üzgünüm… fakat ben kimseyi öldürmedim”

Anthony Ray Westley

• İnfaz tarihi: 13 Mayıs 1997
• Eğitim: Sekiz yıl
• Mesleği: Personel
• Son kelamları: “Hepinizin, kimseyi öldürmediğini bilmesini istiyorum. Hepinizi seviyorum.”

Thomas Andy Barefoot

• İnfaz tarihi: 30 Ekim 1984
• Eğitim: Kaydı yok
• Mesleği: Petrol çalışanı
• Son kelamları: “Umarım bir gün geriye dönüp şu anda yapmakta olduğumuz makus şeylere tekrar bakabiliriz. Tıpkı direklere bağlayıp yaktığımız cadılar üzere. Herkesin, kimseye karşı öfke duymadığımı bilmesini istiyorum. Hepsini bağışlıyorum. Kime ne yaptıysam umarım beni bağışlar. Karısının (öldürülen kişinin) kalbinden öfkeyi söküp atması için bütün gün dua ettim. Zira bu öfke, öteki günahlar üzere onu cehenneme götürür. Herkese yaptığım her şey için üzgünüm. Umarım beni bağışlarlar.”

James Russell

• İnfaz tarihi: 19 Eylül 1991
• Eğitim: 10 yıl
• Mesleği: Müzisyen
• Son kelamları: Son kelamları üç dakika sürdü. Lakin ya kelamlarının bant kaydı çözülemedi ya da bunlar hiç kaydedilemedi.

Jeffrey Allen Barney

• İnfaz tarihi: 16 Nisan 1986
• Eğitim: Kaydı yok
• Mesleği: Kaydı yok
• Son kelamları:

Johnny Frank Garrett

• İnfaz tarihi: 11 Şubat 1992
• Eğitim: Yedi yıl
• Mesleği: Personel
• Son kelamları: “Beni sevdiği ve bana baktığı için aileme teşekkür etmek istiyorum. Dünyanın geri kalanı ise kıçımı öpebilir.”

William Prince Davis

• İnfaz tarihi: 14 Eylül 1999
• Eğitim: Yedi yıl
• Mesleği: Çatı ustası
• Son kelamları: “Aileye yaşattığım acılar için sahiden, tüm kalbimle üzgün olduğumu söylemek istiyorum. Bana epey yıl sevgilerini gösteren tüm idam mahkumlarına teşekkür ediyorum. Umarım bağışladığım organlarım birinin işine fayda. Söyleyeceklerim bu kadar, Müdür. Son olarak şunu da söylemek istiyorum: Nasıl kazandık ancak? (Amerikan futbolu kadrosu Dallas Cowboys’un taraftarlarının sözü)”

Gerald Lee Mitchell

• İnfaz tarihi: 22 Ekim 2001
• Eğitim: 10 yıl
• Mesleği: Marangoz
• Son kelamları:

Robert Anthony Madden

(Son yemeğinin bir evsize verilmesini istedi. Bu dileği yerine getirilmedi)

• İnfaz tarihi: 28 Mayıs 1997
• Eğitim: 12 yıl
• Mesleği: Aşçı
• Son kelamları: “Kaybınız ve yaşattığım acı için üzgünüm. Fakat o insanları ben öldürmedim. Umarım hepimiz bir gün kendimiz ve birbirimiz hakkında bir şeyler öğreneceğiz ve o vakit bu nefret ve intikam döngüsünü kırıp bu dünyada hoş olan şeylere paha vermeye başlayacağız. Yanlış olan tüm bu süreçte hepinizi bağışlıyorum.”

James Beathard

• İnfaz tarihi: 9 Aralık 1999
• Eğitim: 15 yıl
• Mesleği: Motosiklet tamircisi

Duruşmasından sonra savcılığın kilit şahidi sözünü geri çekti ve erken tahliyesini kıymetlendiren heyet üç kişi affedilmesi tarafında görüş bildirdi.

Son kelamları: “Aileme karşı sevgimi söz ederek başlamak istiyorum. Kimsenin benimki kadar iyi bir ailesi olmamıştır. Dünyanın en iyi anne-babasına sahip oldum. Hiç kimsenin yaşayamayacağı harika bir hayat yaşadım. Kızım ve oğlumla duyduğum kadar kimseyle gurur duymadım.

“Bu, insanların benim söyleyeceklerimi dinleyecekleri birkaç fırsattan biri olacağı için bir-iki şeyden bahsetmek istiyorum. Amerika Birleşik Devletleri, insan hayatına hiç hürmetin gösterilmediği bir yer haline geldi. Benim vefatım daha büyük bir hastalığın bir belirtisi. Bir kademede hükümet uyanıp diğer ülkeleri mahvetmekten ve suçsuz çocukları öldürmekten vazgeçmeli. İran, Irak ve Küba üzere ülkelere uygulanan ambargo ve yaptırımlar, dünyanın değişmesini sağlamıyor ve günahsız insanlara ziyan veriyor.

“Gerçeklerin açığa çıkmasının ya da insanların neler olduğunu anlayabilmesinin birkaç yolundan biri özgür basını desteklemektir. Basın özgür bir kurum olarak hayatta kalma çabası veriyor.”

.

Cumhuriyet